Göründü tünelin ucu
Yaklaştı veda saati
Elimde teli kırık
Eski bir kemanla
Ve dizlerimde
Tükenmiş bir dermanla
Yol gözlüyorum şimdi
Oysa biliyorum ki
Ne yol var gidilecek
Ne de yolcu var
Yolu beklenilecek
Ben sefilleri oynuyorum
Dünya denen
Bu yalan sahnede
Neler neler bitmedi ki
Hayat denen tiyatroda
Ne roller kesildi
Ne nutuklar atıldı
Bu alkışhanede
Bazen
Biz rol yaptık hayata
Bazen de hayat bize
Ne utanç duvarları kaldı
Ne de sırça köşkler
En yürekli sevgiler
Altın bir sandığa
Paslı çivilerle çakıldı
Dünya
Dönüp, dönüp dururken
Başımızı sarhoş edene dek
Ne kalpler kırıldı
Ne yuvalar yıkıldı
Sevgi sömürüsü
Kan, gözyaşı, ihanet
Kin, öfke, cinayet
Hır gitti ortalık
Bir yanda yaşama sevinci
Bir yanda katil mermiler
Kan gölüne döndü
Gül kokulu şehirler
Bitsin artık bu zûlüm
Bitsin artık
Bu vahşi her ölüm
Yaşamak yakışır insana
Bir de sevmek
Söz konusu vatansa
Vız gelir ölmek...

Oktay ZERRİN-BAFRA
oktayzerin.azbuz.com
17-10-2007-sAAT:00.15
Bafra Öğretmenevi’nde