4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1244
Okunma
Çok çetin savuşan bir kıştan sonra;
Yazın müjdecisi nevbahar geldi.
İnine çekilen tüm mahlûkatın;
Güneşi görünce yüzleri güldü.
Her biri kavradı ışık ihtiyaç,
Işık olmaz ise güneş bile aç…
Kuruyan dallarda çiçekler açtı;
Tekrar şahit olduk kâmil hayata.
Lal olan bülbüller neşeler saçtı;
Karga hasedinden daldı feryat’a.
Her hazan demek ki doğuşa gebe;
Doğar, ölür tekrar dirilir bebe…
Birazcık tefekkür ehli kullara;
Hayatın devamı anlatılıyor.
Düşünce iklimi zayıf çullara;
Fikir hazinesi damlatılıyor.
Ta ki! İçlerinde şüphe kalmasın;
Mevcut imanları kıra çalmasın…
Dört mevsim aslında ibret levhası;
Nasibi olup da gören çok mutlu!
Dünya imtihanı görme sahası;
Kazanana hayat tam tekmil kutlu!
İnsanların çoğu anlamaz zahir;
Hele ki gelenler; zamanı ahir…
Salih Yıldız…19.03.2012
.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz