Faili meçhul sanılan gözyaşlarımın tek zanlısı
Puştluk vakti çekip gidince anladım,
ayak parmaklarının ucundaymış kaderim

Yüreğinde aşk müebbeti yemeğe hazır bir sevdalıyken
Terk edişinle tahliye ettin serseri sevinçlerimi bu hayattan.
Ve kuyruğuna hayallerimizi bağladığımız yıldızlar,
seninle birlikte gözlerinden kayıp gittiler.

Öyle yalnızım ki sayende
Belki bir sarhoş, sokaktan geçerken şarkı söyler diye
pencereleri açık bırakıyorum.
Ve uyku dedikleri şeyi sensiz hiç aramıyorum.

Keşke zamanı olsa da şu zamanın
birazcık beklese gözlerine bakarken,
kal diyemiyorum...

Sen, yavan ekmeğimin arasında bir gülücük,
umutlarımın arasında desteğini katık yaptığım baharımdın.
Her aklıma gelişinde vicdanıma kan,
gururuma kin kusuyorum, dön diyemiyorum.

Farkında değildin, öptüm sen giderken
Ve yolun açık olsun diye ardından aşk döktüm...