yürek dediğin, yüzlerce mağarası olan.koskoca bir dağa benzer.
her kovukta bir anı yatar.her bir ininde, iyi ve kötüler volta atar.
kimi incinmesin diye,parmak uçlarında gezer.
kimi kasten topuk vurur,duygularını ezer.
kira vermeden kalırlar ama,hiç biri yerinin sahibi değildir.
yürek dağı benim değil mi arkadaş.
ister bekletir sabrederim.ister atar hanemden kahrederim.
yok ama,öyle değil hancı olmak.elde değil sancı çekmemek.
biri gelir ki,
dağ olur ona,kumdan küçük bir tepe,
kar yağsa yamaçlarına,çığ zannetiğini,bir avuç kartopu yapar.
ne öte git diyebilirsin,ne beri gel desen dinletemezsin.
her büklümünü,her ağacını,otunu teslim alır.
eker biçer düzlüklerini.gıkın çıkmaz.
aslında yapamaz hiç birini de.
kargaya yavrusu şahin gözükür misali
kuyular kazsada olmadık yerlerinde,çileler ekse de yeşilliklerine
o öyle sarmıştırki tüm bedenini, acısını bile seversin
gitmesin yeterki.
salına salına yürüsün yollarında.
yürek dediğin,yüzlerce mağarası olan,kocaman bir dağa benzer.
yürek dediğin,
aslında
bir sevdalansan görürsün
çocuğun elindeki oyuncağa benzer.
çok sevdim seni,hep sevdim seni de
bendeki yürek,
yoksun işte yine,özlerim ya hep seni
bendeki yürek
bişeye benzemez.