Yine hüzün bulutları sardı dörtbir yanımı.
Üstümde kapkara bir gökyüzü.
Ayaklarımın altında bir boşluk,adım atsam düşeceğim.
Yine yalnızlık kapımı çalmaya başladı.yorgunum,bitkinim.
İstemediğim halde ümitsizliğin pençesine doğru itilmekteyim çaresizce.
En kötüsü elim kolum bağlı kaldım hareket edemiyorum.
Çaresizliklerin en kahredicisi içindeyim.
Bir kibrit çaksam yansam cayır,cayır herşey düzelirdi belki.
Birden gelişti herşey,isteyerek yada istemeyerek.
Sonradan duyulan pişmanlıklar,keşkeler içinde bocalıyorum.
Ah.. Keşke zamanı geri getirebilsem,yaşanılmaması gerekeni silebilsem.
Tabiki mümkün değil.
Fırtınalar kopuyor zavallı yüreğimde,çalkalanıyor dünyam.
Suçluyum.
Çok üzgünüm.
Karmakarışık oldum.
Çareler arıyorum ama şuan nafile.
Tek çare bizi yaratan mevlamızda.
O bilir,o neylerse güzel eyler.
İnşallah Vuslatımızı çabuk eyler.