Ansızın bir alev gönlüne konar
Üstüne titrersin,yüreğin yanar
Sanırsın dünyada cenneti sunar
Yuvayı terk eden kuş olur gider.

Bir kere düşersen sevda ağına
Yaz günü kar yağar gönül dağına
Hüzünler dökülür o şen bağına
Bir ömür günlerin kış olur gider.

Hayali gözünde, her dem yanarsın
Bir tatlı gülüşe, söze kanarsın
Sonunda lokmanı zehre banarsın
Kursaktan inmeyen aş olur gider.

Hasret dağlarının nazlı ceylanı
Hüzün bulutunda vurur her anı
Maziden yarası hep yanar canı
Uğruna ölünen baş olur gider.

Sitem edemezsin olmaz ki zorla
Yürek yangınları sönermi karla
Uzaktan bakarsın yanarsın korla
Gözünde dinmeyen yaş olur gider.

Bülbül aşikârdır figana aha
Dolaşır yeniden gelir bir daha
Dertler depreşip de kalkınca şaha
Hayra yorumlanan düş olur gider.

O da farkındadır can ona feda
Sana gelen yolu açmamış Hüda
Yürek ağlasa da edersin veda
Başını vurduğun taş olur gider.


AHMET MORAN