Haksızdır sitemlerin bunu böyle bil şâir!
Doğruları deyince bana bu öfken niye?
Sayfanda görmeyince birşey şiire dâir
Neden darılıyorsun yorum yazmadım diye?

Ben neyi kutlayayım ortada yoksa emek?
Ne dememi beklersin, ’Hârikaydı’ falan mı?
Neyi değiştirir ki çirkine ’güzel’ demek?
Ne istiyorsun benden, kallâvî bir yalan mı?

Yalandan gülmüyorsam yüzüne çıkar için
Bu demek değildir ki burnum büyük, tâ kafta
Suçum dürüst olmak mı, bu düşmanlığın niçin?
Neden ’kibirli’ diye yapıştırırsın yafta?

Şunu bilki kimseyi kandırmam, kandıramam
Ne yalandan beni öv, ne yalan övgü bekle
Sana zorla kendimi ’dost’ diye andıramam
İstiyorsan hiç durma, ’yasaklılar’ a ekle!

Şiir denen bu yolda istiyorsan yol almak
İtibâr etme sakın ’ak’ diyene karaya
Gelişimini önler yoruma bağlı kalmak
Karşılıklı övgüler merhem olmaz yaraya

Eğer yanlışlarını gösteriyorsa biri
Sanma kötü niyetli, sanma hâtâ arıyor
Hemen yüzüne çalma çamur denilen kiri
İnan ki işe asıl eleştiri yarıyor

Her yazdığına gelip ’hârika şiir’ desem
Yalandan övsem seni, gidecek mi hoşuna?
Sen de karşılık versen beleşten dolsa kesem!
Bu kandırmak olmaz mı kendimizi boşuna?

Bâzen delleniyorum, aşıyorum bendimi
Şiire âşığım ben, yanıyorum kordayım
Yalandan övgü düzüp, övdüremem kendimi
Emek verilmiş şiir nerdeyse ben ordayım.


/Hiç kimseye yalandan ’dostum, efendim’ demem
Bu yüzden her sayfada görmezsiniz adımı
Sazan falan değilim, öyle her yemi yemem!
Kurnazlığa kaçmayın, kaçırmayın tadımı
Ne küçük bir çocuğum, ne oyun parkındayım!
Ne dolaplar dönüyor, hepsinin farkındayım!
Sanmayın bu birine çalınan bir karadır
Şahsî algılanmasın, bu genel bir yaradır./


.