farkına bile varmadan hiçbir şeyin
haberi dahi olmadan kimsenin uzarken yollar önümüzde
paramparça kırılıyorken her şey ikimize dair
hangi dilde söylenirse söylensin hoşça kal
vurur ve yıkar bir kerede düşünce dilden soğuk veda



üzücüdür ki
bomboş zamanların uykusuz saatleriyle kol kola
yapışır yakana yeniden yavşaklığı yalnızlığın
başka yüzlerin gözleri seni süzse de açlıkla
ve görsen de görmesen de
herkesi ve hiç kimseyi
hepsi de hiçbiri de el süremedikçe sıcaklığına yüreğinin
kanar için gibi tenin de sevgi sana dokunmadıkça



ah!
daralan anlarda dayandığımız aşk bırakınca elimizi
sönmeyen bir yangın başlar içimizde kimsesizliğin ilk adımıyla
ve dilimizde bilmediğimiz zamanlara ait
bizim olmayan şarkılar



unutulmaya mahkum olur o tek hece
sığınıp da gecelere yüreğimizde
usulca solar
ve yiter yavaş yavaş
yabancı bir şarkı olup dilimizde
aşk



atilla güler