Bataklıktaki Aşk Hikayesi

Siyah bir gül görüyorum
Dikenlerinde kan.
Ayrılık olmalı bu...

Bir gün yaşama hakkım daha olsaydı;
Seni tekrar ara bulur ve severdim
Ve tekrar, hiç bıkmadan asla yorulmadan.
Seni fazla özledim,
Bana mektuplar biriktir.
Yağmurlar dinle
Garlar dolaş
Insanlar gör
Ve kendine dokun
Böyle olabilirdiyle başlayan manasız cümleler kuruyorum
Çocuk gibi ayağımı yere vurup dudağımı vurarak gitme demek istedim..
Gel bu sabah demiştim.Gel bu sabah.
Bu sabah hava o kadar kapalı olmayacakmış,belki daha rahat konuşuruz.
Söylediğimiz kadar söyleyemediklerimiz var biliyorum.
Keşke söylesek.
Gel bu sabah demiştim.Gel bu sabah.
Otururduk sahilde bi çay bahçesine,ısınırdık.
Geç kalsan da önemli değil.Ama gel istedim.
Gelmedin.
Söylediğim gibi,hava kapalı değil.
Ama açık da değil.
Hava kararsız.
Bu yüzden üzülmedim.
Kötü havalar kötü kararlar aldırır bazen kendimden bilirim.
Sen gelmedin.Ama ben oturdum sahilde bi çay bahçesine,üşüdüm.
İçime çektim havayı.
Keşke sen de çekseydin.
Aynı havayı solusaydık..
Senin geldiğin yoldan dönseydik.
Belki de;
Daha çok erkendi.
Karar vermek,kararlar almak için..
Sen bu gün de gelmedin.Haklı olma payın vardır elbet.
Akşam oldu yine.
Ben çok bekledim.
Sonra yağmur yağdı.
Ben evimize döndüm.
Yağmura karıştı biraz yaşlarım.
Eve vardığımda her şey yerli yerindeydi.
Yani En azından öyle görünüyordu.
Ortalık biraz dağınıktı ama..
Ya da
neyse..
Bazen ağlarsam gelcekmişsin gibi..
Ama gelmiyorsun.
Ben o zaman da ağlıyorum.
Yanımdayken kalbimin göğüs kafesime sığmadığı anları düşünüp ağlıyorum daha çok.
Özlüyorum.
Sensiz bir gün daha bitmek üzere,sabahı akşam yaptım yine sevgili.