yürek atışlarım ayazlarda kalır
karlar düşer yalnızlığıma
gelip geçen günlerin onmaz sancılarında
hep düşlerimdesin
yarınlarımın sıcacık umutlarındasın
sen olmasaydın hayat iklimimde
belkide yürek atışlarım çoraklaşmıştı
monoton bir hayatın piskopatlığı
beni alıp götürmüştü hücrelerin karanlığına...




küskün bir yalnızlığın ta ortasında
’’imdat’’ çığlıklarım arşı semayı çınlatırken
ağarmış saçlarıma sinen dertlerim
yıkılıp kalmıştım çıkmaz sokakların koynuna
susuzluğum çölleri aratmayacaktı belkide
yanacaktı ciğerlerim
baharların bereketli yağmurlarına
damlasına hasret
yar sevdasına ayrı kalmışlıklarda
belkide ölecektim gurbetin solan bahçelerinde...



çok şükür Tanrıma
sis perdelerim aydınlığa açılırken
yıldızlar karanlığı yırtarcasına ışıdı
gülümsemelerinle sen geldin yitik dünyama
buram buram menekşelere bulanmış kokularında
nefesimin direnci
umutsuzluklarımın güneşi oldun sen
BİRTANEM ...


... direniş