söz suya
yazı karaya ...
ben sevdaya
sen uzaklara
biz tuzaklara düştük
ve sen ve ben
başını alıp gittik
gidenin gittiği kadar
katıksız ayrılıktık
tam orta yerinde zamanın
kimsesiz yalnızlık
kendimizi küstük
üstüne hep sustuk
cümleler de sır
üstüne üstüne
ağır ağır yağıyorduk
isimsiz mevsimlere
sen gittik ben gittik
yollara düştük bizsiz
yalnızlık büyüttük
ve hep yalnızdık
Düştü Düştük
sevdasız sokaklara
alemin ezdiği kaldırımlara
sevda oluyorduk yalansız
sır tuttup isimsiz ve bizimsiz
adresleri kaybedip gidiyorduk
...
içimde şehirlerin yanarken
içindeki nehirlerin hepsine yalandık
içimden sen geçerdin su gibi
gitmelerin hepsi kalırdı
dalıp dalıp uzaklara dönerdim sende
her dönüşte denizim yorgun maviyle
ve gözlerin işte...vurguni gecede yine
aklımı fikrimi çalan
sen dururdum susarken zaman
hep kaldım oysa hiç gitmeden
ben hep biz kaldım hiç bitmeden
şimdi sen yine gitsabah olmadan...
yağmur bak yine öyle mevsimsiz
bir kaç ömür ötede ve sessiz
...