Sen; elimin kolumun bağlandığı tek an,
Sen; yaşamadığım ezel arzuladığım zaman.

Sen; yelkenleri suya indirdiğim tarafım,
Sen; kendimi bile şaşırtan büyük zaafım.

Sen; hayatsın ta ki ölümle kıyasladığım,
Sen; inandığım, güvendiğim, sırtımı yasladığım.

Sen; yeminlerin deşifre edildiği gerçek,
Sen; maksatsızca yükselen kalpte ki ölçek.

Sen; umut, sen hayal, sen amaç,
Sen; geçmiş, sen gelecek, sen gülsün aç.

Sen; zamansız yağmur, vakitsiz kar,
Sen; ruhumu kandıran büyülü rüzgar.

Sen; denizde şalkı, ay içinde parlayan yıldız,
Sen; ağladığım gece! umutlandığım gündüz.

Sen; alında yazı!! kaderin dolamış ağı,
Sen; sen seni göstermeyen gözümde buğu.

Sen; umutsuzca seven kullar sevdası,
Sen; kendini sevdirmeye çalışan çocuk edası.

Sen; belki nankör! kimbilir küstah,
Sen; bitmeyen istek, maymunda iştah.

Sen ki; bir serçe konan daldan dala,
Ben ki; illede sen diyen zavallı...budala.

Ozan AKAR
03 Mayıs 2005
11:20