Hayat öyle bir karmaşadır ki acısıyla tatlısıyla ne tür sürprizlerin
insanı hangi çıkar ya da çıkmaz sokağın başında beklediğini bilemeyiz.
Ancak başımız dara düşünce iyinin, kötünün, dostun düşmanın kim olduğu belli olur.
Bazen hiç ummadıklarımız bize sahip çıkar darda iken elini uzatır,
en umduklarımız, dost bildiklerimiz sırtını döner ve yanımızdan geçmezler.
Buna karşın yedi kat yabancıların bile insana insanca el uzatıp, yardım ettikleri gözlemlenmiştir. Tıpkı enkaz altında kalan insanları yabancı uyruklu birilerini kurtardığı gibi.

Ve derler ki atalarımız ' Kaba ağaç dalıyla gürler!'', ''Yalnız taş duvar olmaz'' O halde insan bencilliğinden sıyrılarak herkese sevgi duyabilmeli, diken olup batmak yerine gül olup kokmalıdır.

İşte bu noktada gerçek insan sevgisi ve dostluk,
akrabalık hısımlık kan bağları iflâs ederken,
bir anda yapılan bir iyilik tüm yokoluşlara ve yıkılışlara rağmen insanı hayata döndürür.

Bu bağlamda yaşanılanları dile getiren bir içeriği var yazılanların.

Düşünceli kaleminizi kutluyorum.
Saygılar sunarken sağlıcakla esen kalmanızı dilerim saygıdeğer Kadir bey...