Bir imkânsıza kaptırdım kendimi
Çok özledim anneciğim ben seni
Duyup ta gel desem gelemezsin ki
Kalk ta mezarından sar beni annem

Ne sesin geliyor ne de bedenin
Bu yüzden mi yanıyor her bir yerim
Olmazsa olmuyor elimde elin
Kalk ta mezarından sev beni annem

Senin sevgin yorgan olurdu bana
Üşümezdim kışın tam ortasında
Dertleşirdin benle ağladığımda
Kalk ta mezarından dinle derdimi

Doymadan doyurdun aç bırakmadın
Sen varken ele hiç muhtaç olmadım
Ben şimdiye kadar böyle yanmadım
Kalk ta mezarından söneyim annem...

Ayağım elimdin hem de sesimdin
Sen benim hem annem hem de kalbimdin
Kalbimi toprağa götürdün benim
Kalk ta mezarından hayat ver annem

Yar acısından da beter bir acı
Resmine bakınca çöker içime bir sancı
Ya gel, yâda yanında bana da yer aç
Yoksa dinmeyecek bendeki sızın annem…

Ceyhun ALTUNKAŞ