analarımız ninelerimiz gibi bizler olamayız. ben bir doğu karadeniz insanı olarak
o coğrafyada yaşayan kadınların yaşamlarına hep gıptayla bakmışımdır. eskiler ayrı bir değer...
onların bitmek bilmeyen enerjileri ve sabah ezanıyla birlikte başlayan koşuşturmaları
o sarp yamaçlarda keklik gibi süzülüşleri ne kadar taktir edilirse edilsin az gelir.
yokluğu bilen, 3-5 yumurtayla, bir kaç kilo mısır unuyla nice okumuş ve nice ismi duyulmuş evlatlar
büyütmüşlerdir bu kadınlar.
ne parfüm markası bilirler, ne makyaj yapmak, ne çeşit çeşit giyinmek.
ben anaannemden bilirimki bunlar onlara büyük bir ar gelir utanır o yörenin kadınları.
yılın 6 ayı üstlerindeki elbeseleri iklim koşullarına karşın hep ıslaktır. hiç duymadım o eskilerin bundan şikayet ettiğini.
geçmişteki o analarımız ninelerimiz, artık masal gibi anlatılacak gelecek kuşaklara.
bizler şiirlerimize konu edeceğiz hiç unutulmaması adına.

doğru bir şiir ve çok güzel işlenmiş bir çalışma
tebrik ediyorum seni değerli arkadaşım.
gören gözlerin, kalemi yazdıran yüreğin varolsun.
selamlarımla