Koca Pehlivandın tükendi gücün.
Azrail el sürüp bitirdi acın.
Tabuta yüz sürer figanda bacın.
Ebedi mekânı seçtin Pehlivan.

Diyar gurbetlerde yandı yüreğin.
Bursa’nın Demirtaş oldu durağın.
Ustalar başıydın yetti çırağın.
Her yerde başlara taçtın Pehlivan.

Eş, dost, akrabayla şendir törenin.
Sevileni idin her bir yörenin!
Yüreği burkulur bilip görenin.
Hak deyip bağrını açtın Pehlivan.

Boynu bükük kaldı sensiz Yeter’in.
Kırkların Cemine ersin katarın.
Peşinden dualar olsun tutarın.
Genç yaşta kefenin biçtin Pehlivan.

Cömertlikten senden yoktu ileri.
Evlatlara kalan alnının teri!
Rahmet olsun var git kuşat mahşeri.
Dünyadan sevgiyle geçtin Pehlivan.

Çınlar kulaklarda saz ile sözün.
Dünyanın varında olmadı gözün.
Teneşirde bile nur dolu yüzün.
Kanatlanıp Hakk’a uçtun Pehlivan.

Aşkı muhabbette yoktu üstüne.
Düşman edinmedin dosttun dostuna.
Yapışıp kalan yok dünya postuna.
Sen bu kor ateşten kaçtın Pehlivan.

Kardeşler sağlıkta aldı helâlin.
Hiç methi biter mi yiğit olanın.
Ömrü uzun olsun geri kalanın.
İz bırakıp erken göçtün Pehlivan.

Hacı diye seni tanır Kayseri.
Neşeye boğardın gittiğin yeri.
Şenlendir muhtaçmış madem Mahşeri.
Dünyaya matemi saçtın Pehlivan.

Sığırtmaç Hamza’ydın namın Pehlivan.
Sofran hep yerdeydi çok oldu doyan.
Geç yaşta gidişin kalplere koyan.
Aşkı muhabbetten geçtin Pehlivan.

İnsanlığa dayanırdı kökenin.
Sevgi dağıtırdı daim dükkânın.
Koca bir çam dibi artık mekânın.
San ki bir kurbanlık koçtun Pehlivan.

Sığırtmaç Hoca’ya baktın son defa.
Bekledin yolunu eyleyip vefa.
Nur içinde yat sen budur son sefa.
Ecel şerbetinden içtin Pehlivan.

26 Şubat 2012 Bursa- Demirtaş
Hüseyin Sığırtmaç