Mülayim ve yumuşak, güzelliği derinden,
Nazik ve mütenasip, göz kamaşır ferinden.

Zorları kolaylayan, kırıkları onaran,
Güzelliğe bezeyip, nakışlayarak saran.

Fiillere sirayet ettirip hikmetini,
Gönüllere bezeyen, letafet şiddetini.

Sırlarını var olan mazharlarda gizleyen,
Her şeyi ayna yapıp, kendisini izleyen.

El-Latif esmasının “lütuf”tan türemesi,
Kalplerde filizlenen, sevginin üremesi.

Bu esmanın gizemi, âşıklara temeldir,
Hakikati, sırları, umumi ve geneldir.

Evrende sarmaş dolaş, güzellik halkaları,
İdrakleri örtendir, nurunun dalgaları,

Birine işarete, hepside ortak olur,
Güzelliğin esrarı, latifin rengi budur.

İnsanlarda latiftir, kendiyle barışıksa,
Çokta berbat olurlar, çirkinlik karışıksa.

O “eşrefi mahlûktur” var olmanın başında,
Kirlenmeye yüz tutmuş, sonra akıl yaşında.

Gönül gözü paslanmış, kalplerini kir tutmuş,
Fazileti erdemi, letafeti unutmuş.

Dışını süslemeyi, gerçek güzellik sanmış,
Bilmemiş ki zavallı, aldanıp boşa kanmış.

Ayar bozukluğundan, latiflik bir sorunsa,
İnsan her yaşta güzel, orijinal korunsa,

Ya Rabbi cümlemize, kolaylaştır her zoru,
Neylersen, güzel eyle, çirkinliklerden koru.

19.02.2012…Mustafa Yaralı