21
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
3883
Okunma

dün gece bir yaprak daha koptu
her geçen gün biraz daha acıyan ruhundan
ve sakladı duran ilk arabayla
fosfordan yalımsız erkekliğini...
jartiyerinin ucunda
pembeye dair ruhu vardı artık
tüm maviliğine rağmen...
maskeliydi şimdi
şuh kahkahalarının yal(ı)n(s)ızlığında
kimsesizdi...
ve bil(e)mezdi hiçbir erkek onun kadar
aynı bedendeki
iki ayrı ruhun can çekişini...
kimsesizliği...
BOLU