ey sevgili ben yüzümde gül olsamda kalbim cümle sonuna konulan noktalarda asılı kaldı ne yaptın bana...
öldürmeyen ama sol yanımı felç bırakan kırık duraklamalar fani eski ve yırtık ah virgüllerin ah
ben sayfalar dolusu sevgi ile kavrulurken görmeyen gözlerine hayat nidasına kara bulutlaramı yenildin
dert etme siniyorum bir köşeye Sesine ses olamıyorum gülemiyorum ağlayamıyorum ağlayamıyorum sevgili--
bir kan davasına düşen aşka fırtınalar heyecanlar öylece susup kaldı sustu gönlüme vuslat
Konuşmuyorum artık yüregimi iki elinin arasına alıp gözlerime sorsan, değişen bir şey olmayacak
yine şansızlığım unutmadı beni bir de küskün kıyıların cana vurgun buzulları
sessizliğim yarım kalan bir intahar, kefeni beyaz başı dik ne onurlu ve kırgındir ölmelerim
içimde, içimdekiyle konuş; sessizce yaşama tutunduğum dalı kesene güneş’in aydınlığına suskumum sevgili suskunum

BERRIN KORKMAZ