dün gece karanlıktı
yürüdüğüm sokaklar
yağmura inat seni düşündüm.

attığım her adım sonrası
yanımda olmanı öyle çok istedim ki
ellerim boştu
ayağımda yırtık papuç
gökyüzüne inat gölgeme sarıldım.

sen giderken
güneşin doğmasını çok bekledim
elimde eski bir defter birde kalem
hayalini kurup adını yazmaya çalışsam da
kalem kırık ellerim tutmuyordu
resmine bakıp avuttum kendimi.

seni öyle çok özeldim ki
yüreğim hep yangınlarda
çekip ellerini elimden aldılar
beni bu yalan dünyada yapa yalnız koydular
dönüp bakmadılar gözyaşlarıma
şimdi uzaklardasın.

buralar sensiz soğuk ve karanlık
güneş üzerime doğmaz günleri hep ızdırap dolu
senin le ayrıldığımız o dünden beri gözlerim yaş ile dolu
gidenler bir gün gelirler diye ben bekledim yolunu
oysaki gidenler gelmiyormuş
ben yinede bekledim...
Hüseyin YANMAZ
25/02/2012