Söylediğin yalanlar,
İhanetinin bedeli olarak çıkacak karşına.
İşte o zaman kahrolacaksın,
Ağlamayı sevmeyen gözlerinden,
Yaşlar eksik olmayacak,
Dayanamayıp ağlayacaksın.
Üzüntü den gözlerin şişecek,
Pişmanlığın azap rüzgarları estirecek yüreğinde,
Af dilemek isteyeceksin.
Sende daima olduğu gibi,
Her şey için geç kalmış olacaksın.

Biliyorsun;
Rüyalara daldığım da terlerim,susarım.
Bana söylediğin yalanlar kulaklarımda çınlar,
İhanetinin kokusunu duyarım yüreğimde,
Gönlüme zincirler indiriyorum artık
Gülümseyişlerim de,
Maskeler takıyorum yüzüme.
Gözlerimin mahzenlerine akıtıyorum gözyaşlarımı,
Üzüldüğümü görmeni istemiyorum.
Dudaklarımdaki teninin kokusunu silmek,
Söylediğin yalanları unutmak istiyorum
Gölgen olmak isterdim,
O zaman görebilirdim,
Yalanlarını hatırladığında
Döktüğün göz yaşlarını...

İşte o zaman,
Yazabilirdim..
Görünmezliğin koynundaki ihanetinin ŞİİRİNİ.

01.02.1998

Hannover

Beyza