Açma Gögsün Dügmesi

şafakları hiç sökme,açma gögsün düğmesi,
bırak,yıllar yılı aglayan çocuk yine aglasın.
kör,kirli, karanlık piç olmuş gecelerin,
feryatları yırtarsa,yırtsın, kör şafakları.
topal kader gözünü dikmişse kör talihe,
bin yıl ugraşsa melek, silemez günahları.
ne umrundaki senin, kaderi kişilerin,
ye,iç,eglen, gül oyna,karart hep hayalleri.
sag elin kahpeligi, sol el ile silinmez,
kırmızıya boyadın, beyazın ne rengi var.
gül dudaklar dogranmış, yalan bıçaklarıyla,
gül kokuyor dedigim, ellerin, hiç kokmuyor.
halbuki ne kadar saf,temiz akardı suyun,
kollarında dinlenir,gözlerinde uyurdum,
şimdi karışmış suyun,kirli,piç yataklara,
şafakları hiç sökme, açma gögsün düğmesi.

14.02.2012

Atilla Durukan










<< Önceki Şiir Atilla Durukan Şiirleri : 180/628 Sonraki Şiir >>
Açma Gögsün Dügmesi Şiiri Hakkında