İçimden gelmiyor bayram yapmak
Hak ettiğim halde sevinmek gelmiyor,
Hain pusuların can aldığı ülkemde
Evlerden yürek acıları yükselirken
Yoksul halkımın evlatları haince
Köstebek kuyularından açılan ateşe
Can verirken, ben bayram yapamam
Bebeler yalın ayak, anne kucağında
Babasının cenazesine ağlarken
Hasret kaldığı yavuklusunun acı haberine
Yanarken gelin bacıların yüreği
Benim içimden gelmiyor bayram yapmak
Vatanımın bağrına dayanmışken kanlı hançer
Özgürlük adına sarmışken aydınımı gaflet
Atası kanlı katil leke sürerken milletime
Avuçlarında onca bebenin kanı varken
Utanmadan saldıran yankiye rağmen
İçimden gelmiyor bayram yapmak
Kardeşim yiğidim hain pusulara
Kurban giderken, kalleşlere rağmen
İçimden gelmiyor bayram yapmak.
Tek dişi kalmış medeniyet denilen canavar
Elindeki bütün imkânları seferber etmişken
Şehit anasının yüreğindeki yangına rağmen
Aydın geçinenim gözünü yummuşken gerçeğe
Mustafa Kemal Atatürk’e vermezken kulak
Benim içimden bayram yapmak gelmiyor