Ey sevgili...
sen mağduru kalbimi çöl ortasına bırakıp en son öldüğümü hatırlıyorum ...
o gün bugün ruhumun ihbar eden faili olarak iltica dahi edemiyorum yuvana...
hep bir cam kenarı yolculukta demirler arkası sensizliğe kesiliyor gözyaşlarımın bileti...
yüzlerce maske taktım gönlüme...
direndim savaştım kelimelere boğdum özlemi...
kelebek edasında asi bir kadın,dünyası yırtık ...
ve çıplak avuçlara kan kızılında iç çeken..
ah kurşunum..
kim isterki sesiz çığlıklara gömülmeyi...
ütüsü bozulmuş hayatın şizofren çizgisiyle başa çıkmak kolaymı...
kolaymı bir tabur gibi üstüme gelen adaletsizliğe karşı koymak...
kolaymı sevgilim...
senden başka bir omuz kabul etmeyen başımı eksik kalan her yanımı..
en kadim dostumu aklımdan bir an kazımak..
ben senin yokluğunu bile bir an unutacağımdan korkuyorum...
bırak avazı çıktığı kadar konuşsun tadına aşina dudaklar...
bırak ayazıma küfredeyim...
sana bakmak vardı şimdi beni sensiz bırakma diyerek..
elvedaya yudumlamadan dumanı aşk tüten çayından..
açlığıma dizilen bir lokma olsaydı ekmeğinin kenarı..
olsaydı ya olsaydı ...
olsaydı...

berrin korkmaz