İmam’ı Âzam (hz) her yıl, hacca gider gelirdi;
Âlimlerle tanışır, hadisler öğrenirdi.
Şartların zorluğunu elbette ki bilirdi;
Zorda olsa ilm için zorluğa direnirdi;
Aklı başında herkes, haline imrenirdi!


Hatta böyle elli beş hac yaptığı vakıa;
Bu yılların içinde aylar yollarda geçer.
Araştırma uğrunda hiç vermeden fasıla;
Şartları zorlayarak adeta kalır naçar;
Bir mesele bellese, gönlünde güller açar!


Sevenleri dedi ki! Ya imam müsadenle;
Biz sana bu beldeden güzel bir ev alalım.
İstersen yerleşirsin sevdiğin taifenle;
Eşe, dosta tez elden hemen haber salalım;
Ailene münasip geniş konak bulalım!


Hayır! Asla olmaz bu, çekinirim, korkarım;
Ben gidip de geleyim, nefsimden ürkmektense.
Vatanıma giderim, dost hasreti çekerim;
Buralarda öz vatan, hasreti çekmektense;
Sonra pişman olup da, gözyaşı dökmektense!


Demek ki sevgilinin yanında körlenir aşk;
Mecnun, Leyla kavuşsa, konuşulur mu? Hala.
Balık için deryalar içindeyken basit köşk;
Ferhat’ta Şirin için, dağları delmek âlâ;
Çünkü buluşamadan okunuverdi sala…



Salih Yıldız…17.02.2012





.