sen dogmadan
gunesin aydinlattigi sabahlar bana karanlik
yasadigim saatler bir asırlık
zaman kayip
güneşi gormuyordu gözlerim
hic dogmadi gunes sen dogmadan

Ve ben
kendini kaybetmis
nerde oldugunu bilmeyen
ruzgarin goturdugu yere giden
karanlikta önünü göremeyen
saga sola savrulan
kanatlari kırılmış
ıssiz bir dag basına düşmüş
kimsenin aramadigi
degersiz bir ucurtma...

Sen dogdunya
beni o dag basindan kurtardin
ruzgara set oldun
savrulmuyorum artık
dogan gunesi goruyorum artık
hatta geceleri
gunes gibi aydinlattin evimizi
bir insanin ayagi kalkmasi
tekrar yurumesini anladim
cunku sen ayaklarim oldun
gucum cesaretim oldun
gunes dogmasada sabahıma
sen varsın
bir varliksin
canımsin
kanımsin
sen varsın ya bende varım...


iyiki dogdun canim kizim...

Nfz. Nyr.