Ağlama diyor dostlarım,

Annem, babam, ağlama.

Sen büyüdün koca adam olsun.

Yetişkinsin, delikanlısın ve birde üstüne üstlük

Erkeksin.



Erkekler ağlamaz.

Acı çekse de, kahırlı söz duysa da.

Yalnız kalsa da erkekler ağlamaz.

Kural bu.

Erkekler her şeye dayanır.

En dayanılmaz acılara bile dayanır.

Ya hu biz insan değil miyiz?



İnsanlar ağlar, acıdan, sevinçten,

Kimi zaman mutluluktan,

Aslında ağlamak en güzel şeydir.

Ağlayabilmek bahtiyarlıktır.



Göz yaşları, rahmet taneleri gibidir.

Nasıl ki yağmur ölü bir toprağı diriltirse,

Gözyaşları da ölü kalbe hayat verir.

Acıya ağlamak, sevince ağlamak,

Bazen de mutluluktan ağlamak rahatlatır insanı.



İçi boşalır, ruhu yücelir.

Kalbi ferahlar ağlayanın.

Keşke bunu yıllar önce bilseydim.

Keşke yıllar önce bol bol ağlayabilseydim.



Göz pınarının musluğunu aç ki,

Rahatlayasın.

Kalbinde bahar çiçekleri açsın.

Ruhun yüceliklere ulaşsın.

Ağla ağlayabildiğin kadar.

Ne mutlu ağlayabilen kullara.



05/03/2003 Yaşar TAŞKESEN