“Oryantalist sevda avuntuları
Ey aşk neyine güveneyim
Son soluklarında…”


Lal aynalarda…
Yüreği tekinsiz izlerin
Savruk niyet dokunuşları
Unutulmanın hafifliği
İzsiz duvarlarda izin
Akışkan gülüşlerinde
Cezalar gibi bakışlar
Tükeniyorum…


“Bitimsiz bir yazgının
Son ayakları gidişin”


Biliyorum;
Yüzün dolu bir maziye bakamam
Ve uçkun kanat izlerine akan
O sevda serserisi iflasta
Her haberin ayrı düğün
Gelişlerine kilitli
Gidişler…


Teninden dilime ayrık otları
Geveze dudaklarını özledim
Ojesi silik tırnaklarını
Masada rujlu kadehin
Son nefesini üflerken
Yüreğime tekinsiz
Savrulan
Sözünü…


Hani derler ya!
Aşk adamı adam eder
Beni etmedi sevgilim
İçi geçmiş bahçede
Kuru bir dalım
El ele tutuşmuş
Her aşkta
Çiçeklenir
Muradım…


Adımızı kazıyan
İnatların duvarı
Yeni sığınağım
Ağlaşıyorum
Koca adam
Utanarak…


Senden düşen son yaprağa
Adımızı kazıdım
Belki yolun düşer
Sevdiğim…
Virane aşk meyhanesine


Kadehlere esir bir zavallıdan
Mecnun olur mu?