5
Yorum
2
Beğeni
4,8
Puan
1538
Okunma
siyaha boyanmış
bir zaman aralığına düşer sancılar
zemheri vurur mevsimlerin en beyazına
içi boşaltılmış şehir sendromları
yaşanır
üşür
benim olmadığım yerlerde
yalnız kalan
sokak lambaları
belki de
uzaklarda
zamanın her hangi bir yerinde
şimdi
ateş böceklerinin tamda dans zamanı
ve sessizlik
derinden gelen bir çığlığın
gürültüsü
gözlerime
karanlıktan kalma korkular
çarpar
şimdi
ve
yine şimdi
aynalarda kimsesiz bir adam ağlar
mutluluğa uzak
yalnızdır
üşüyen elleri
ve
hala sırıtır
yüzündeki gülen adam maskeleri...
İ.Çaybaşı
5.0
80% (4)
4.0
20% (1)
Cevap Yaz