Ne istersen boyun eğdim içe attım kâh inledim
Sana uzak hasret kaldım aşk hicranı yara bende
Sana değer verdim sustum sen konuştun ben dinledim
Hep son sözü sen söyledin şimdi artık sıra bende..

Mecnun gibi deli dolu yollarına bakındığım
Gözüm gibi sakındığım hasretinden yakındığım
Heyacanla titreyerek saçlarına dokunduğum
Hep son sözü sen söyledin şimdi artık sıra bende..

O kusursuz güzelliğin al gülleri andırdıkça
Çilekeşe döndüm inan gülüşünle yandırdıkça
Arzularım deniz oldu gözlerinle kandırdıkça
Hep son sözü sen söyledin şimdi artık sıra bende..

Kükredikçe yanardağlar naz eyledin sabır çektim
Çapaladım yoz toprağı gülşenime umut ektim
Sen görmedin dertlendikçe gözlerimden yaşlar döktüm
Hep son sözü sen söyledin şimdi artık sıra bende..

Baş döndürdün sarhoş ettin akıl değil sen şaşırttın
Süzgeç gibi kovalarla bin dereden su taşıttın
Vuslatıma ermedi gün yâr sabrımla dağ aşırttın
Hep son sözü sen söyledin şimdi artık sıra bende..

Dayanamam gücüm bitti tahammülüm son raddinde
Alacada gölgelerim dolaşıyor çin seddinde
Böyle cefa böyle eza söyle var mı bizim dinde
Hep son sözü sen söyledin şimdi artık sıra bende..

Şair:İsmail Kurt
10.02.2012