Ne vakit
nazarını fark etsem


Yalnızlığın
ucsuz bucahsız
bahtında söylensem


Dilimi düğümleyen
sualleri bin hüzün içinde
serdetmeye meyletsem


Bir endişe
kuşatır benliğimi


İzan içinde
südur eden medcezirleri,
boyun büktüren sessizliği


Bazen
sorarım kendi kendime


Acaba cüret
etsem mi diye, içimi
titreten mechulin gailesiyle


Nefesim acizleşir,
hevesim fakirleşir, umudum
her ne hikmetse nüveleşir


Neden böyle
bir kaygı kuşatır sineyi


bin bir sual içinde
derlenen elim izmihlali,
sukut ettiren sesgide ki edebi


Konuşmak
bu kadar mı zor


Selamvermek
neden içime sessizce
zerkettiği sancılar koyar


Niyetin samimiyeti,
halin fark edilmeye muhtaç
kederi nasıl bir irfana kapı aralar


Yorgun ve bitap
bir haldeyim ey sukut ettiren melal,
hangi umudum ruhum için sürura kapı aralar


Şehrin
yükü ne kadar ağır


Her taraftan
kuşatan ve açlan caddeler
kalbimin inhisarında bir kahır


Hangi tarihi
bir abideye baksam

İçinde
kümelenmiş nefeslerin
kaygılarını aralasam


Heves ve keyfitetin
ne kadar fakir ve sığ olduğunu derleyip,
yürek sahiplerine sukunetle anlatsam


Ümera
bilmem ki nerdedir


Hangi hesabın
içinde bitap olmak içim azmektedir,
makam ve şöhret bunun için midir


Kalbin ve ruhun
yalnızlığı ne kadar kıymetlidir mavera
için hangi hesabın mizanı nefesimdir


Lahzalar
artık kime sesleniyor,
araf merak içinde kimleri bekliyor


Ölüm
ne hikmetse sineme
sessizce aksediyor


Hangi
şairin kitabını okusam


İçine düştüğü
yalnızlığı bilmek ki nasıl
şehredip halin diliyle anlatsam


Vaziyet edemediği
sualleri nasıl anlasam,
derd-i gamıyla mı hicrana uzansam


Her kelimenin
kadrini bilmeden ve halde şehredip
divanenin meşkiyle kal etmekten hala uzaksam


Mustafa CİLASUN