(Deniz’e masallar IV)

Dünyanın bilinmeyen insansız bir adasında
Akıllı ve hüzünlü otuzyedi deniz kuşu yaşarmış
Masal bu ya gerçekte bu kuşlar bir zamanlar insanmış
Tanrı onları kötü ruhlu insanlara görünmez yapmış
Vakt-i karanlıkta yaşarlarken ve insan suretindeyken
Bu kuşlar her karanlığa ışığı ve sevgiyi taşırlarmış
Günlerden bir gün bu 37 can ve dostları
Geçmişi aydınlık bir diyara sevgi alışverişine gitmişler
Çalmış çığırmışlar sözleşmiş söyleşmişler
Tuvana bir şölen olmuş ki görenin aklı şaşmış
Bu masalın kötüleri ise aymazlar diyarında yaşayan
Güzelliklere kara pusular kuran karagoncoloslarmış
Cayır cayır yakmışlar o güzel insanları
Gazetelerde gördüm ve sonsuza dek Lanetledim o salyalı suratları
Her yıl temmuz ayında gök yüzüne bakarım
Denize doğru uçan kanat uçları yanık
Otuz yedi deniz gezginini selamlarım
Deniz aylardan temmuzsa ve sahildeysen
Gökyüzüne bak otuz yedi deniz gezgini göreceksin
Onlar yangınlardan geldiklerinden serin denizleri severler
Deniz isimli çocuklara ve sevdiklerine görünürler