Yine yalnızlık türküsü, yine hüzün gözlerinde
Saçların kış mevsimi, yüzünde faylar
Dünlerin izlerinde attığın adımların gözü yaşlı
Umut bahçende ne güzel çiçekler beslerdin ey gönül
Bak şimdi haline, hepsi tarumar

Bir tohum alırdın avuçlarına
Boyunu geçerdi filizler sevgiyle sulanıp
Güneş gibiydi yüreğin
Aydınlattıkça ısıtırdı, ısıttıkça ısınırdı
İnanmasan da mevsimin adı uzaklaşan bahar
Saatlere mahkûm oldun ey gönül
Avuçlarında nedense bir topak soğuk kar

Hani sevdalar vardı hayallerinde
Güne düşerdi, geceye düşerdi yumak olup
Kalemin tığ olurdu, umutların nakış
Hayallerin çılgın bir rakkase
Ne müzik kaldı maestroda
Ne de çalgı
Bir çift ses duyulur arada sırada
O da geçmişe alkış

Uyurken gülümserdin
Uyanırken gülümserdin
Gözlerinde ışıklar dans ederdi zamansız
Tebessümle boyadığın neşenin izleri de kalmamış
Haline bak da utan
Bu kaçıncı kırdığın ayna her parçası sen olduğun
Her parçada kendini bulduğun


Zamansız yaşıyorsun gözkapaklarını
Uyanamadığın kaçıncı rüya bu
Güneşe dön artık yüzünü
Ya bir çift göz bul dağların tepesinden
Ya bir yürek
Ve hayat işte bu de
Nefes almak gülümseyerek