AREFE
Bugün Arefe,
Yer Tokat , Pazar ilçesi.
Vakit öğleyi geçmiş.

Dedeme gidiyorum.
Hiç görmediğim.
Anneanneme.
Yürüyorum. Yolda.
Yanımdan geçiyorlar arabalar.
Bana ne,
Benim neme?

Babama gidiyorum.
Ayaklarım hızlı hızlı.
Geçiyor arabalar yanımdan.
Şoförün suratı asık.
Selam veriyorum.
Almıyorsa bana ne?

Anneme gidiyorum,
“Canım annem” diyorum
Sen anneler kraliçesiydin.
Bunu çok iyi biliyorum.

Amcama gidiyorum amcama.
Çocuklarıyla, torunlarıyla,
Evimiz cam cama.
Beni koruyan can veren,
Yengeme, amcama,
Gidiyorum.

Bir araba daha geçti yanımdan,
Vınn diye inleyerek.
Soğuk yüzlü bir şoför vardı.
Bir şoför daha, bir araba daha.
Oda verdiğim selamı almadı aha.
Ben sevdiklerimle kucaklaşacağım.
Onlar toprak altında,
Ben toprağın üstünde.
Selamı almayan şoförden bana ne.

Yanımdan geçen arabanın,
Şoförü soğukmuş
Suratı asıkmış.
Selamımı almamış.
Bana ne, benim neme.

Arabam yok yürüyorum.
O kadar mutluyum.
Sevgimi götürdüm,
Selam verdim ben anneme.
Tüm bildiğim ,
Dualarımı okudum.
Dedeme, anneme, amcama.
Yengeme, dedeme, babaanneme.
Bütün dünya görmese beni,
Bana ne ,benim neme,
Ben sevgiler kattım sevgime.
Bugün arefe , bugün arefe.
Turan Yalçın
Pazar/Tokat, 05.Kasım.2011