Yaşam aşkı

Eskiden âşıktık yaşama
Sanki günler daha aydınlık
Daha berraktı yağmurlar
Müsaittik tozpembemsi düşler görmeye
Bayılırdık sorumsuzca ve hovardasızca gülmeye
Bayılırdık kendimizin efendisi olmaya

Eskiden her şey daha anlamlıydı
Daha manalıydı
Sanki bize tüyo verir gibi
Rüzgârların kulağımıza fısıldadığı sözler bile

Eskiden âşıktık yaşama
Gökkuşağının rengi bile daha canlıydı
Daha açık ve daha net
Eskiden siyah-beyaz kamera çekimleri bile
Daha renkliydi
En azından renkler soluk değildi.
Anlam verirdik olaylara
Her şeyi öğrenme isteğimiz vardı
Sonuna kadar devam ederdik
Hırslı ve inatçıydık

Mevsimler tam kıvamındaydı
Ne çok soğuk, ne çok sıcak
Tarihe bakmadan hangi ayda olduğumuzu bilirdik

Eskiden âşıktık yaşama
Sırf bu yüzden çalışırdık ve hayal kurardık
Asla sukut-u hayale uğramazdık

İnsanlar daha dürüsttü, yalan söylemezdi
İçlerinde tanrı korkusu vardı
Zehirli iğnelerini batırıp çekmezlerdi

Eskiden yaşama sevinci vardı hepimizde
İlk günkü gibi heyecanlıydık ve arzuluyduk
O günleri unutamıyorum

İlk ve son aşkımı unutamayışım gibi