Çok uzaklarda bir yerlerde,
Gökyüzüne yakın tepelerde.
Duman tüter bacasından, ince ince,
Beyaz badanalı, pembe pancurlu bir evde.

İşte o köyde,
Al yazmalı Sadike…

Altın sarısı saçları lüle lüle,
Örter başını pullu yemenisiyle.
Bir bakışı ateş düşürür yüreklere,
Deniz mavisi gözleriyle.

İşte o köyde,
Al yazmalı Sadike…

Çeşmeye gider, omzunda ıbrığı,
Salına salına yürür, oldukça havalı.
Biraz alımlı, biraz da çalımlı,
Köyün gençleri kaytan bıyıklı.

İşte o köyde,
Al yazmalı Sadike…

Fistan giyer, etekleri oya işlidir,
Basmadan entarisi pek afillidir.
Söyleyemez sevdasını, yüreğinde gizlidir,
Gözyaşları yanaklarında sicimdir.

İşte o köyde,
Al yazmalı Sadike…

Gerdanında saklar yavuklusunun resmini,
Sevdiğine çarpar aşk dolu kalbi.
Çeyizini işler incecik kınalı elleri,
Muhtarın oğlu İsmail dir, beyaz atlı prensi.

İşte o köyde,
Al yazmalı Sadike.


(Böyle oluvedi gari...)
İsmail ARIK
02.02.2012