Gıybete konuşur yüze kıvırır
Anlamadım gitti böyle bir dostu
Her sözüyle yürekleri kavurur
Anlamadım gitti böyle bir dostu

Cebinde bulunmaz bir gün parası
Gelir yemek ister öğle arası
Suratına vurmuş kalbin karası
Anlamadım gitti böyle bir dostu

Ödemeli çeker hiç kontör almaz
Maaşı bir kuruş dışarı salmaz
Elinde sazı var velâkin çalmaz
Anlamadım gitti böyle bir dostu

Kendini meydanda âşık sanıyor
Kültürde parlayan ışık sanıyor
İlimde irfanda eşik sanıyor
Anlamadım gitti böyle bir dostu

Dostlarını birer birer satıyor
Yüze gülüp arkasından atıyor
Düşmanların kapısında yatıyor
Anlamadım gitti böyle bir dostu

Beleşi seviyor değil yemekli
Perişan geziyor ama emekli
Yalan söyleyerek değişti şekli
Anlamadım gitti böyle bir dostu

Âşık idris söyler dostluk bu imiş
Birisi derneğe gelmesin demiş
Sonunda bildiği naneyi yemiş
Anlamadım gitti böyle bir dostu

ÂŞIK İDRİS GÜMÜŞ