Son kez

Sapanla avladığın kuşlara beyaz bayrağı çektim
Barış diye…
Hallaç pamuğu gibi dağıttığın gönlüme seslendim
Kendini topla diye

Son kez yağmur yağarken çaresizce gezindim yollarda
Sürüklenirken ebedi yalnızlığıma

Son kez fotoğrafımızı çekti yıldırımlarıyla Tanrım
Afili yalnızlığımın ve alnımdaki yazgının

Son kez pervasızca güldüm hayata ,hayatın zorluklarına
Hıçkıra hıçkıra ağlamak yerine

Suyun bulanık tarafını gördüm
İlk ve son kez

Umut ağacımın yeşeren son yaprakları
İnce dallarda gezinen özlem sıkı tutun düşme
Son kez özledim seni
Kürek çekerken ebedi yalnızlığıma doğru

Son kez anlayamadığım özgürlüğe ,özgürlüğü
Değer verdim,anladım


Kendi filmimin figüranıyım hem de yönetmeni
son kez gözlerimi kapadım bir daha açmamak üzere