Bir yolculuk ki altmış ikiden beri sonu belli değil
Çıktık gidiyoruz ağır ağır,kah yokuş kah da iniş
Biliyorum bu yolculuk aslında yolculuk değil,
Geldik gitmek durumundayız bir daha dönmemeye


Kelamı söyleyen çok ama güvenceyi veren yok
Tek düze bu yaşama birden girdi çelik çocuk
Her tan yeri ağardığında başlar günlük yolculuk
Geldik ki gideceğiz bir daha dönmemek üzere


Sevdik sevildik bir zamanlar,kaldı mazide
Öyle sevenler gördüm ki onlarınki bir güzide
Dönüşü olmayan yolculuklar bile olmalı sevgide
Geldik gideceğiz asla bir daha dönmemek üzere


Kahvecioğlu sende bu yolun köprüsünden geçeceksin
Acı yada tatlı, her nasılsa sende suyundan içeceksin
Bu gün varlığında, doğruluk ile sevmeyi bileceksin
Geldin ki gideceksin bir daha asla dönmemek üzere.


18.02.1999
Recep K.