Umutlarını göndermiştin,
Yanımda hep güçlü kalsın diyerek
Hep güçlü kaldı,
Hep sakladım kızım…
Asla kaybetmedim.

“Siz gerçek olamazsınız!” demiştin…
Yaşadıklarım gerçek mi?
Ben de anlayamıyorum…
Ama sevgim, tutkum gerçek…
Ve hep sürecek,
Yaşadığım sürece…

Rüyanda papatyalar vermiştim,
Demiştin ki…
“Papatyalarını ömrün boyunca saklayacağım babacım” ,
Bilmiyorum sakladın mı…
Ama ben,
Dünyanın tüm papatyalarını sana vermeye hazırım
Yeter ki
Tekrar rüyana girebileyim…

“Ne güzel oluyormuş birine babacım diyebilmek” derdin…
Bir yıldan fazla oldu,
“babacım” deyişini duymayalı…
Neler vermezdim
Tekrar duyabilmek için kızım

Çok mutlu olmuştun,
Babalar günümü ilk kutlayan olmaktan…
Ben de kızım…
Ben de çok mutlu olmuştum…
Ama bir babalar günü daha geçti…
Çok mutsuz…
Sen de mutsuzdun belki…
Biliyorum mutsuzdun kızım…

Dualarımı yüreğinde hissettiğini söylemiştin,
Biliyor musun kızım,
Her saat seni düşündüm,
Her gün dualarım hep sürdü,
Halen sürüyor…
Ama bilmiyorum,
Sen hala hissediyor musun?

Dualarım kabul oldu mu?
Bunu bile bilmiyorum kızım…
Bilmek istiyorum..
İstiyorum..
Ama sana ulaşamıyorum kızım..
Ulaşamıyorum

“Mutluluktan ağlıyorum” demiştin bir gün…
Oysa şu an sana ulaşabilmeyi,
Dünya gözüyle görebilmeyi,
Doyasıya sarılmayı…
“Kızım” diyebilmeyi,
Dualarım kabul olmuşsa,
Mutluluktan ağlamayı,
Ne kadar istiyorum…

Bilsen kızım,
Ben yine ağlıyorum…
Yazışmalarımızı okudukça,
İçimden geçenleri yazarken,
Senin için dua ederken…
Rabbime yalvarırken senin için.
Ama bilmiyorum;
Mutluluktan mı…

Belki hiç ulaşamayacağım sana
Belki hiç duyamayacaksın “kızım” deyişimi
Belki duyamayacağım “babacım” deyişini
Ama bil ki kızım…
Sevgin içimde hep yaşayacak…
Hep yaşayacak kızım…
Yaşadığım sürece…

(05.10.2006)

Kadir Tozlu