0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
825
Okunma
Bir yük treni homurtusuyla
Sisli dağ yollarından,
Çeker götürür bizi son geceye
Külfetli ömrümüz.
Donmuş nehirleriyle kış,
Camda karlı bir orman;
Savrulan karlar gibi kimsesiz,
Bu yerde sürgünüz.
Gider;
Savrulur gider,
Işığına aldanan pervaneler!
Tren...
Raylar üzerinde yalnızlığımız
Ve gece kuşları…
Buz gibi kırılır çığlığında ruh,
Hüzne dokunuşları...
Tâ içimizden yakalar bizi,
Bırakmaz ürpermeler!
Kararıyor gölgemiz; bak,
Batan güneşte!
Bir yük treni homurtusuyla
Her ah edişte,
Sarsılıyor;
Demir raylar üzerinde yorgun ömrümüz!
Gün çekildi,
İkimiz kaldık işte!
