Susmuştur
vaktini bekleyen
melal her ne hikmese o an
Saklanan
lahzadan kelam
eyler o müşfik zaman

Kitabı aşikardır,
kalp hicrana kanan
bir figan-ı nardır

İçimi titreten
burukluğun hüznünden
nükseder dağlayan hazan

Ruhumu sızlatır
hasret kaldığım umut
içinde dile gelmeyen ferman

Gözlerden
sessizce yaş boşalır

Ruhun
yadından südur
eden hicran çilesi anlaşılır

Seven bir yürek
her vakit feda olmak
için canhışar için uğraşır

Derdin
lahzasında ki firkat
an be an kalbime
feyzin inşirahını hatırlatır

Ecel
gelmeden ruhun
pervazlarında bekleyen
umut niye hicran-ı aşk yaşatır

Bimekan
olmak aşka kanmaktır

Sevdasında
kurban olmayı ruhun
sadrında yaşamaktır

Lebbeyk
diyen kalp hangi
vecdin sürurunda aşkın
vahyine kanmaktadır

İnanmak,
ruhun ve kalbin
teslimiyetinde sevdayı
mizan kitabında okumaktır

Nasip
beşer için
sünnetullah

Kul için
ihlas ve niyetin
vecdine kanıp yakarmaktır

Mürşide
hor bakan
niçin ahmaktır

Batın
izan adına
bu kadar muğlak ve
sancı zerkeden durakmıdır

İştişare
neden ülfetin
bağrından nazar eden
inşirahtır ve adab-ı sedadır

Vahdet,
kul için tefrikayı
reddeten bir edadır

İnsanlık
adına en ulvi
aşk ve kalbi şiardır

Akıl
ve irade bu bakımdan
muhatap alınan ehliyetin
didarında bekleyen hesaptır

Sine sessiz,
ruh sanki sahipsiz

Kalbi
umut solmaya yüz tuttumu
feyzinde ari ve şevksiz

Yalnızlık
iklimi ruhun
mecrasında dirliğe
muhtaç ve çilede niye hissiz

Solmaya
ducar olan yaprak
ne anlatır,


Mecali
tükenmiş nefes
el açıp neden yakarır
Kalbin
her sahifesine
yazılan hatırat

Hicran ile
refakat edip,
aşk-ı teffekkürü yaşatır

İnsan,
kul oldukça asildir,

Hukukuna

teslim olan nefestir
mizan, vicdan için neyi hatırlatır


Mustafa CİLASUN