Hayat bir uçurum zamandan,derin bir kuyu
Bir melek atar seni oraya,
Bir diğeri hazırlamasında son uykuyu!..
Gördüklerin göçmen kuşlar
Sen düşerken onlar senden uzaklaşırlar..
Tutunmak istersin de rüzgar sona doğru eser
An gelir ki kalmak düşmekten beter!.
Manzarası hoş gelir ama kanun böyle,’yer çekimi’
Kuşlarla akıbeti aynıdır hayatın son betimi...

Girizgahında öğrenirsin düşerken uçurumu
Geçmişin hayatının,olur bir soba korumu!.
Tutkular esintiye karışır düş/erken
’Çıkarken’ diye bir şey yoktur,son beklerken..
Çırpınan bir uhdemiz kalır her ihtimalde
Ebediyet bahçesinin rüyası muhtemelinde..
Semalar senaları göğüslerken
Sedası hoş olur kubbesinin seyrindeyken...
Geceler yorgun misafir ama aceleci
Sana ötelerden rüyalar,özlemler getirir,şerbetçi!..
Bir ömür kurgusudur bir pergelin bir sayfaya
Bir dünya eklenir düşüşünden,yazgıdan dünyaya!

Emareler,alametler taşır bu yükü bir aleme
Hesabı kalır taşınırken, seyrindeki ademe...