Dün

Ölümle başladı her şey
Yedi nokta beş şiddetinde
Ve yıkıldı taştan bloklar
Gömüldü sulara birden bire


Boğuldu şehirler
Sokaklar caddeler
Şiirler aruzlar heceler
Feryat figan delindi gök


Ve yarıldı yeryüzü
Mahşer-i azabı yaşadı yürek
Kırıldı bir bir kemikler burkuldu dirsekler
Gören gözler kör duyan kulak işitmez oldu artık!


Dün


Ölümle başladı her şey
Yedi nokta beş şiddetinde
Ve yıkıldı kağıttan kaleler
Hem de kırk beş saniye de


Yağmalandı talan edildi
Kepçe darbesiyle bedenler
Ve acımadan kireçlendi
Güneşten ırak suretler...


Ve bugün


Gözlerimizi devire devire
Rahat koltuklarımızda
Otururken sere serpe
Unutmayı seçti insan!


Hani o


Yedi nokta beş şiddetini
Yıkılan kağıttan kuleleri
Sulara gömülen şehirleri
Ve yağmalanan talan edilen


Kepçe darbelerine
Acımasızca maruz bırakılan
Her biri bir hikaye roman olan
Doğarken yaşam hakkı kazanan


Ama ölürken
Bu hakkı elinden alınan
Hunharca bir araya atılan
O güneşten ırak suretleri...


Unuttuk maalesef unuttuk


24.09.2007
Adnan Bilgiç