0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
Bir bahara açık duran penceresinde
Belki bir gün gelir geçmiş zamanı arar
Diyerek bu portreyi çizdi sanatkâr,
Bir oda içinin ışık ve gölgesinde.
Verdi bir başka renk,başka biçim,hasından;
Diledi ki bir ölümsüz ömür yaşasın,
Geçsin geceleri kışın,günleri yazın,
Süzgün gözlerini seyredip aynasından.
Severdi,ağlardı,güler ve hatırlardı
Değişmeden önce sanatın fırçasında;
Onun bu güzel’ e gebe Rönesansında
Günler birbirini güden hoş anılardı.
Şimdi çerçevede mahpus yaşamaktadır,
Alnında o yaman ölmezliğin zaferi;
Uzak bir rüyada yüzer gibi gözleri,
Artık ne gülmekte ne de ağlamaktadır.
