Kimi insanlar var ki, şiirde ahenk arar,
Kimi insanlar var ki, can gözüyle renk arar.

Elbette çok önemli, hecelerde ki uyum,
Aşka kilitlenince, sarhoş olur beş duyum.

O an muhabbet başlar, asayiş firar eder,
Aklıma ziyan gelir, bendeki karar gider.

Eski akort bozulur, yeni ritimler gelir,
Alçaldıkça gönlümüz, semalara yükselir.

Sahnede hiç gözüm yok, vitrin çoktan yıkıldı,
Şimdi viran virandır âlem, o dükkândan çıkıldı.

Hamdolsun ki Rabbime, yağmalandı varlığım,
Sonsuzluk zevkindeyim, gitti gönül darlığım.

Dilara’ya dil verdim, süslü sözlerden geçtim,
Sakimiz Mevla oldu, elinden meyler içtim.

Hiçbir kaygım kalmadı, gerçek ölümden yana,
Şimdi kıyamet kopsa, Azrail Candaş bana,

Şeytanla dost yaralı, Rahmani’dir esinler,
Ben yâr ile hoş oldum, ne derlerse desinler.

20.01.2012…Mustafa Yaralı