Hayatın çileli yüzü hep bize rastlamış
Yaşadıkça hayatın zorluğunu tattık
Hayat hiçde göründüğü gibi toz pembe değilmiş bunu anladık
Öğrendikçe korktuk yaşamaktan bazende korktukça üstüne gittik yaşamın
Bazen durduk bazen yürüdük
Bazende koşarken düştük
Hep ölümüne sevgiler istedik ve yaşadık
Her yeni sevgide birşeyler öğrendik
Ama hiç öğrendiklerimizden ders almadık
Dedim ya sevdik darbede yedik tabiki
içte tam burda hayatın toz pembe olmadığını gördük
Her darbeden sonra yemin ettik
Birdaha sevmekmi aman aman dedik
Ama aşkın oynadığı oyuna tekrar yenik düştük
Birdaha asla derdik ama yeni bir aşka hiç hayır demesini bilmedik
Tekrardan yıkılmak üzülmek umrumuzda değildi
çünkü;aşktı yaşayacagımız duygu
Nasıl hayır diyebilirdik ki
Belki bu seferki farklıdır deyip attık kendimizi o masmavi aşkın ortasına
Her atladığımızda kulaç attık
Sonunda üzeleceğimizi bilsekte genede kulaç atmaktan bıkmadık usanmadık
Her kulaç mutluluk içindi
Her kulaç aşk içindi
Hiç yitirmedik umudumuzu
İçimizde ufacıkta olsa bir umut bir ümit vardı
Belkide yitirseydik umudumuzu hayatı hiç öğrenemezdik