Vaktinde çok ağladım bu aşk için üzülüp
Gözümden bir damla yaş akmadan gidiyorum
Gecelerin koynuna gölge gibi süzülüp
Hiç bir şeyi kafama takmadan gidiyorum

Hırpalandı yüreğim her yanı yara bere
N’olurdu bir şans versen deneseydik bir kere?
’Kalbimden çık’ dedin ya istenmediğim yere
Zorla yerleşip kazık çakmadan gidiyorum

Yüreğinden şüpheyi bir türlü silemedin
Senin için bir şanstım kadrimi bilemedin
Bin kere kırdın lâkin bir özür dilemedin
Tüm bunları başına kakmadan gidiyorum

Sevgime güvenmeyi denemedin sen niçin?
Kurbanı ettin aşkı akıl almaz bir hiçin
Kararımdan cayarım diye korktuğum için
Yüzüne son bir defâ bakmadan gidiyorum

Defâlarca söyledim anlatamadım sana
Koymadın yaşayalım bu aşkı kana kana
Ben geri dönmem lâkin belki gelirsin bana
Diyerek köprüleri yakmadan gidiyorum