27
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
2211
Okunma

Ey gönlümün eşi!
Öyle özledim ki seni
Sevdan içimde ışık ışık
Parlayan sabah güneşi
Kıpırtılı yüreklerimiz
Sevgi dağları büyütmüştü içimizde
Kanatlı ateş olup
Uçmadan birbirimize
Kavuştuğumuzda
Yüreğimi sana açıp
Karanlığımı aydınlat derken
Gökten ziyayı indir demedim
Gözlerin yetmişti
Geleceği g/örmeme
Hasretinden yanan avuçlarım
Musa’nın asasını istemedi
Bir busen yetmişti
İçimdeki haylaz çocuğa
Nasıl utanmıştım
Elimi tuttuğunda
Ah aşk!
Masumluğun
Utanmamda saklı…
Kırılası kilidin
Bunun üstün nasıl ayrılık dedin
Oysa bütün varlığımla yöneldim sana
Biraz anlasana
Bir çift kanat takıp şöyle
Benden yana uçsana
Bütün mesafeler kırık
Nerden çıktı bu ayrılık
Deli sarmaşığım
Işığım
17.01.2012/Emine UYSAL