Günaydın İzmir yoldaş…
Buz gibi bakma bana.
Sen sıcağa alışmışsın.
Bu sabah ne oldu sana?

Ne bu öfke bu celal?
Neden hiç gülmüyorsun?
Seni çok sevdiğimi,
Bal gibi biliyorsun…

Yıllarca kucak açtın.
Hiç şikâyet etmedin…
Seviştik deli gibi,
Hiç ihanet etmedin.

Vefasız bir yâr sevdim.
Senin kadar sevmedi.
Ona bir ömür verdim,
Kıymetimi bilmedi.

Güneşinle kavurdun,
Melteminle yoğurdun.
Demokrasi yolunda
Hep benimle dik durdun.

Şimdi ne oldu sana,
Neden birden soğudun?
Aklım sende kalsa da,
Mecburum ayrılığa…

Yepyeni umutlarla,
Hazırlandım gitmeğe.
Ama hep geleceğim,
İnan seni görmeğe…

Günaydın İzmir yoldaş…
Seni çok seviyorum,
Gözündeki yaşları,
Acıyla görüyorum.

Yıkılı verdi dünyam,
Yıkılı verdi hanem.
Hayat denen şu âlem,
Gitmek için bahanem.

Günaydın İzmir yoldaş…
Gül artık ne olur biraz.
Gül ki rahat gideyim,
Yeter artık etme naz!

Bak ben de ağlıyorum,
Kolay değil ayrılık…
Küsme yalvarıyorum,
Zaten yüreğim yanık.

Günaydın İzmir yoldaş…
Günaydın yiğit şehir,
Giderken yavaş yavaş
Yüreğe kattım zehir…



MEHMET FİKRET ÜNALAN